A
ambona – stanowisko strzeleckie nad ziemią, zbudowane na słupach, czasem na drzewie
anons – oszczek – głos psa oznajmiający znalezienie zwierzyny
antabka - bączek - uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej,
apel - sygnał rozpoczęcia polowania, posłuszeństwo psa myśliwskiego,
aportowanie - przynoszenie przez psa myśliwskiego strzelonej zwierzyny lub postrzałków,
awantaż – kątowe odchylenie kolby względem poziomej osi lufy (w prawo bądź w lewo)
B
babrzysko – miejsce kąpieli dzików i jeleni
badylarz – samiec łosia, o porożu w formie odnóg a nie łopat (zobacz: łopatacz)
badyle – kończyny jelenia, łosia
bałuchy – oczy zająca (trzeszcze)
bałwanek - wypchany ssak (najczęściej zając, królik) służący do nauki polowania ptaka łowczego; kukła dzikiej kaczki, puszczana na wodę wabi inne kaczki,
baran - samiec muflona
barłóg – legowisko dzików, niedźwiedzi
basior – dorosły samiec wilka
basista – jeleń byk wyróżniający się grubym głosem na rykowisku
bekowisko – okres, miejsce godów u danieli
berło - drążek na który sadza się ptaka łowczego,
biegi – nogi dzika
biała broń - broń do walki wręcz (miecze, szable, bagnety itp.). We współczesnym łowiectwie kordelas i nóż
biała stopa – teren polowania całkowicie pokryty śniegiem
białozór - sokół norweski. Ptak drapieżny z rodziny sokołów. Wyjątkowo rzadki, wysoko ceniony w sokolnictwie, czyli w polowaniu przy użyciu ułożonych, wytresowanych ptaków drapieżnych.
bielenie – zdejmowanie skóry z upolowanego zwierzęcia
blaski – oczy zająca (trzeszcze)
bobrowanie - przeszukiwanie terenu przez zwierzęta
bokobrody – kępki dłuższych włosów czuciowych, wyrastające na policzkach rysia, żbika
breneka – potocznie o naboju i pocisku kulowym do broni śrutowej
brok – nazwa określająca drobny śrut
bródka – krótkie piórka u nasady ogona słonki, element ozdobny kapelusza myśliwskiego
bruzda 1. wgłębienie na tykach poroża jeleniowatych; 2. wgłębienie w profilu gwintowania lufy,
buchtowanie - rycie w ziemi przez dziki w poszukiwaniu żeru,
buchtowisko - miejsce zryte przez dziki,
bukowisko – okres godowy u łosi
bulgot – głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków
burknięcie- odgłos podrywającego się z ziemi do lotu jarząbka
byk – nazwa samca jelenia, daniela, łosia lub żubra
byk stadny - jeleń byk, władający chmarą w okresie rykowiska
C
cap - samiec kozicy
cewki – kończyny sarny
chorągwie - inaczej flagi - fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w czasie wycierania,
chłyst – młody samiec jelenia, odganiany przez byka do chmary łań
chmara – stado jeleni, danieli, łosi i żubrów
chrap - głos łosia byka w czasie bukowiska,
chrapanie - głos wydawany przez słonkę w trakcie lotu godowego (ciągu),
chrapy - nozdrza .ubra, zwierzyny płowej, muflona, kozicy,chyb – długa i gęsta szczecina na karku u dzika
chwost – ogon muflona lub pęk długich włosów na końcu ogona dzika
ciąg 1. przelot dzikich kacze lub gęsi na wodę rano lub wieczorem; 2. loty godowe słonek
ciągnięcie - powolne poruszanie się, wędrowanie żubrów, zwierzyny płowej, muflonów,
ciec - ucieczka piesza kuraków,
ciecier - cietrzew kogut,
ciecieruk - młody cietrzew kogut
cieciorka - kura cietrzewia,
cieczka - okres godowy lisów, wilków, borsuków, jenotów, psów
comber – część tuszy zająca i niektórych innych zwierząt łownych
cieki-nogi kuraków. np u kuropatwy
czarna stopa – teren bez pokrywy śniegu
czemchanie - wycieranie poroża ze scypułu,
czternastak - jeleń byk o siedmiu odnogach na każdej tyce,
czochrać się - wycieranie o drzewa jeleni lub dzików,
cuch - węch psa myśliwskiego
czuszykanie - głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków,
czyrykanie - głos wydawany przez zwołujące się kuropatwy,
Ć
ćwik - stary, dobrze ułożony ptak łowczy
D
darniak – samiec sarny, rogacz o wybitnie słabych parostkach i małej tuszy
Darz Bór -1. Myśliwskie pozdrowienie, niech bór (obficie ) darzy, obdarowuje; 2. uroczysty sygnał myśliwski, grany na sygnałówce.
daszek - posyp - paśnik dla kuropatw lub bażantów
dławienie - duszenie zwierzyny przez drapieżniki czworonożne
dojść postrzałka - odszukać ranną, postrzeloną zwierzynę.
dołowanie - umieszczanie strzałów poniżej miejsca celowania
do puli -(polowanie do puli) polowanie zbiorowe, po którym każdy jego uczestnik otrzymuje jednakową ilość zwierzyny, bez względu na to, ile sztuk sam upolował. Zazwyczaj dotyczy polowania na zwierzynę drobną i ptactwo.
drapieżnik duży - w Polsce niedźwiedź, ryś, wilk. Obecnie wszystkie gatunki pod ochroną.
drapieżnik mały - gatunki łowne w Polsce to borsuk, lis, jenot, norka amerykańska, kuna leśna, kuna domowa, tchórz.
dryling - trójlufka - myśliwska broń palna o trzech lufach. Najczęściej dwie lufy gładkościenne do strzelania śrutem i jedna lufa gwintowana do strzelania kulami.
dubeltówka -dwururka - śrutowa broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych poziomo obok siebie,
dublet - ustrzelenie dwóch sztuk zwierzyny dwoma kolejnymi strzałami
dwudwudziestak - jeleń byk noszący wieniec o jedenastu odnogach na jednej tyce
dwudziestak - jeleń byk o dziesięciu odnogach na jednej tyce
dwudziestka - śrutowa broń myśliwska kaliber 20
dwunastak (jeleń dwunastak) -samiec jelenia, w którego porożu przynajmniej jedna tyka ma sześć odnóg.
dwunastka – myśliwska broń śrutowa kaliber 12
dyndować - o lisie, borsuku wilku lub jenocie - biec truchtem,
dziesiątak (jeleń dziesiątak) -samiec jelenia, w którego porożu przynajmniej jedna tyka ma pięć odnóg.
dzikarz - pies myśliwski używany do polowań na dziki,
dziwerówka - strzelba myśliwska o lufach wykonanych ze stali damasceńskiej
dzwonić strychulcem - o psie myśliwskim, machać ogonem
E
ekspres – łamana, kulowa, dwulufowa broń myśliwska
elaboracja - własnoręcznie wykonywanie śrutowej amunicji myśliwskiej
eżektor - wyrzutnik łusek w myśliwskiej broni łamanej,
F
fafle - obwisłe górne wargi psa myśliwskiego, wyżła
fajki – kły wyrastające z górnej szczęki dzika
farba – krew zwierzyny
farbować - zostawiać krew na tropie,
fartuszek - pęk jasnych włosów przy sromie sarny
fiołek - gruczoł zapachowy u lisa znajdujący się przy nasadzie ogona,
fladry - sznury z czerwonymi szmatkami, służyły do polowań na wilki
flagi - fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w trakcie wycierania poroża
flanka - skrzydło myśliwych zagięte w kierunku miotu
flankować - obstawiać stanowiska na flankach,
fryc -myśliwy młody stażem, niedoświadczony.
G
gach – dorosły samiec zająca
gamrat – odyniec w okresie huczki
gastrolity -u ptactwa - drobne kamyki, połykane wraz z pokarmem. Ulokowane w tzw. żołądku mięśniowym pomagają w rozcieraniu twardego pożywienia.
gawra – zimowe legowisko niedźwiedzia
ględzenie – głos wydawany przez łanię
głosić - oznajmianie przez pasa, znalezienia tropu lub osaczenie zwierzyny
głownia - klinga, ostrze białej broni - kordelasa, szabli itp.
gomóła - jeleń byk po zrzuceniu poroża
gon 1. okres godowy kozic; 2. głos psów podczas pędzenia zwierzyny w miocie,
gońka - sarna koza grzejąca się poza okresem rui
gra - szczekanie psów gończych idących po tropie
grabarz - pies myśliwski zakopujący odnalezioną zwierzynę
grandle – szczątkowe kły w górnej szczęce u jeleniowatych
grzęzy – wymiona samic Łosia i Jelenia
grzybek – kula z broni gwintowanej po rozgrzybkowaniu
grot 1. odnoga kończąca tykę w parostkach kozła; 2. zakończenie odnogi w wieńcu jelenia byka
gruby - (gruby dzik) - duży, wyjątkowo okazały zwierz.
gryzawka - pędy wierzby lub osiki nasycone solą, przeznaczone do obgryzania przez zające
grzywa - gęsta długa sierść na szyi i karku żubra, łosia, jelenia lub na grzbiecie kozicy
guzikarz - młody kozioł o porożu w kształcie niskich stożków, guzików
guziki - zwykle pierwsze poroże kozła
gwizd - 1. ryj dzika; 2. głos słonki i jarząbka
gomółka – samiec okresowo nie posiadający poroża
H
haki – poroże kozicy
huczka – okres godowy u dzików
I
igły - rogowe igiełki u leśnych kuraków wyrastające po bokach palców, zanikające po tokach
igrzysko - toki głuszców lub miejsce toków głuszców
J
jasła – drabina na którą kładzie się karmę dla zwierzyny płowej
jastrzębnik- dawniej myśliwy polujący z jastrzębiem
jazgot - ujadanie wilków lub psów
jaźwiec - borsuk
jednorurka - myśliwska broń o jednej lufie gładkiej
jucha - farba (krew) niedźwiedzia
K
kaliber - średnica lufy broni palnej,
kalibrownik - przyrząd służący do sprawdzania i korygowania kalibru naboi śrutowych,
kamionka - kuna domowa,
kantak – pazur na tylnym palcu ptaka drapieżnego
kapelusznik - staropolska nazwa bardzo starego odyńca,
kapitalny - samiec zwierzyny płowej noszący medalowe poroże,
kaptur - nakrycie głowy ptaka łowczego, inaczej kapa,
karawan - pojazd przystosowany do transportu upolowanej zwierzyny.
karmisko - miejsce wykładania karmy dla zwierzyny,
kądziel - owłosienie szyi, karku i garbu żubra,
kąpielisko - miejsce kąpieli dzików i zwierzyny płowej
kęsy – zęby u drapieżników
kipieć – ucieczka na oślep zająca
kiść – 1. pęk białych włosów u borsuka, 2.zakończenie ogona żubra
kita – ogon lisa
kitka - bródka kozicy
klamra - skrzydło linii myśliwych,
klapak – nielotna młoda lub nielotna dojrzała kaczka w okresie zmiany upierzenia
klapanie – pierwsza z czterech części pieśni tokowej głuszca
klaskanie - trzecia zwrotka pieśni głuszca, inaczej korkowanie,
klekotka - kołatka, służąca do straszenia zajęcy w czasie pędzenia
klempa – samica łosia, łosza
kluczka - odskok zwierza w bok podczas ucieczki
kłańce - zęby wilka,
kłapać - odgłos wydawany przez dzika w stanie podniecenia,
kłaść- ubić zwierza celnym strzałem,
kłuć - dobić zwierza kordelasem,
kniazienie - odgłos wydawany przez przestraszonego zająca
kniejówka – broń myśliwska o dwóch lufach – kulowej i śrutowej
kobylarz – bardzo duży wilk
kocioł - sposób polowania na zające
kokanie - głos wydawany przez cieciorkę
kokcielić; o pardwach i cietrzewiach - wydawać głos
kołatka - przyrząd służący naganiaczowi do straszenia zwierzyny
kołnierz - długie piórka wokół szyi koguta bataliona
koło łowieckie - podstawowa jednostka organizacyjna Polskiego Związku Łowieckiego. Koło łowieckie zajmuje się gospodarką łowiecką, w tym polowaniem, w dzierżawionym przez siebie obwodzie łowieckim.
komora - klatka piersiowa zwierzyny grubej
korkowanie – trzecia z czterech części pieśni tokowej głuszca
kobylarz – bardzo duży wilk
komora – klatka piersiowa u zwierzyny
kopnięcie - uderzenie kolby broni myśliwskiej w ramię podczas strzału
kopno – legowisko zająca w śniegu
kopyra - gwarowa nazwa zająca
kordelas - długi, prosty nóż myśliwski, służący dawniej do dobijania (skłuwania) rannej zwierzyny. Obecnie myśliwska broń paradna.
korkowanie - trzecia zwrotka pieśni głuszca
korona – zwieńczenie poroża jelenia w formie minimum trzech odnóg
kotlina – zagłębienie wygrzebane w ziemi, legowisko zająca
koryto dzicze - ślad przejścia dzików w głębokim śniegu
kosacz - stary cietrzew
kot - nazwa zająca i rysia,
kotlina - zagłębienie w ziemi, stanowiące legowisko zająca w okresie bezśnieżnym
koza – samica sarny
kozioł – samiec sarny
koźlak - młode sarny do 1 roku życia
kraczajka – przenośna podpórka do broni (inna nazwa: pastorał)
krajce - brzegi dzioba jastrzębia,
krechtanie - głosy wydawane przez głuszce podczas zapadów,
krektun - jednoroczny głuszec nie biorący udziału w tokach,
kreślić - robienie śladów skrzydłami, podczas toków głuszca, cietrzewia,
krykucha - kaczka krzyżówka, wyhodowana w niewoli, do wabienia kaczorów w czasie wiosennych godów,
krzyżak 1. lis z ciemnym futrem i czarną pręgą wzdłuż grzbietu, 2. kozioł o parostkach, których odnogi wyrastają na jednakowej wysokości i tworzą formę zbliżoną do krzyża,
kucharka – pierwsza kaczka przybywająca na zloty
kudły - długa sierść niedźwiedzia,
kufa - pysk psa myśliwskiego (wyżła),
kulka - haczyk służący do patroszenia ptactwa,
kulkowanie - patroszenie ptactwa za pomocą kulki,
kureń - nazwa gwarowa szałasu myśliwskiego,
kurkówka - dawna broń myśliwska o zewnętrznych kurkach,
kuwiek - piszczałka do wabienia ptaków,
kwadruplet - cztery celne, oddane bezpośrednio po sobie strzały,
kwiat – ogon zwierzyny płowej i borsuka
kwiatek – biała sierść na końcu ogona lisa
kwiel - gwizdek służący do przywabiania ptaka łowczego
L
lampy – oczy wilka
latarnia – głowa wilka
legawiec – wyżeł
legowisko - stałe lub czasowe miejsce odpoczynku zwierzyny
licówka – łania przewodniczka
linia – szereg myśliwych na polowaniu zbiorowym
linijka – pojazd konny, służący do podwożenia myśliwych w trakcie polowania
lira – ogon cietrzewi
liszka – samica lisa
liściarka – zebrane i zasuszone pędy drzew i krzewów, wykładane w zimie jako karma
lizawka – urządzenie łowieckie instalowane w terenie, służące do wykładania soli dla -zwierzyny
locha – samica dzika
lochanie - huczka dzików,
loftki – gruby śrut o średnicy powyżej 4,5 mm używany do polowania na wilki
loty – skrzydła ptaków
lufa - główna część broni palnej
lustro, lusterko – jasna sierść na pośladkach u zwierzyny płowej, u nasady ogona, talerz
Ł
łaja-kilka sfor ogarów,
łałok – luźna, obwisła skóra podgardla żubra.
łania – samica jelenia i daniela
łańka – młoda łania, nie prowadząca cielaka
łapa - noga zwierzęcia zakończona pazurami,
ława - sposób polowania zbiorowego, polegający na tym, .e myśliwi idą razem z naganką,
łojny - tłusty, o zwierzynie w dobrej kondycji,
łopaty – forma poroża łosia i daniela w postaci szerokich, spłaszczonych powierzchni zwieńczonych licznymi sękami
łopatacz – samiec łosia, o porożu w formie łopat (zobacz: badylarz)
łosza – samica łosia, klępa
łoszak – młody łoś
łowiec – stara nazwa myśliwego
łowny - samiec jeleniowatych, który osiągnął pełnię rozwoju osobniczego,
łowy - staropolskie określenie polowania,
łoże - drewniana część broni myśliwskiej, osada (kolba i szyjka),
łupież - wypchana skóra ptaka służąca do układania ptaka łowczego,
łyżka – ucho zwierzyny płowej
łzawica - dołek łzowy w przednim kącie oka jelenia i daniela
M
miasz lub maiż – młody niedoświadczony ptak łowny (orzeł, jastrząb lub sokół), którego zaczęto wprawiać do polowania
majak - czółno zamaskowane trzciną lub gałęziami, do polowań na ptactwo wodne
marczak – młody zając urodzony w marcu
markowanie - zaznaczanie przez wyżła obecności zwierzyny,
marmurek - białe plamy na sterówkach ogona głuszca,
matecznik - bezpieczna ostoja zwierzyny,
medalion – trofeum w formie spreparowanej głowy z szyją zwierzęcia
medalowy - (np. medalowy byk, rogacz) - zwierz o wyjątkowo dużym, mocnym trofeum, które po wycenie spełnia oficjalne, międzynarodowe kryteria nagrodzenia medalem.
mener - przewodnik psa myśliwskiego,
michałek - dubelt, pochodzący z drugiego lęgu,
mieszek - wabik na przepiórki,
miękkie - żołądek i wnętrzności zwierzyny grubej
mięsiarz – nieetyczny myśliwy (pogardliwe określenie myśliwego za wszelką cenę dążącego do zdobycia zwierzyny)
mikot – wabik używany do wabienia kozłów
miot –1. kolejne z pędzeń na polowaniu zbiorowym, 2. młode zwierząt ssących urodzone z jednej ciąży
młódka - młody ptak łowczy,
mnich - jeleń byk o porożu w kształcie niskich guzów,
morda - pysk drapieżników,
możdżeń - wyrostek kostny na czaszce jeleniowatych na którym nasadzane jest poroże,
mundur myśliwski - uroczysty, wyjściowy ubiór myśliwski, którego wzorzec został zatwierdzony przez Naczelną Radę Łowiecką. Składa się z ciemnozielonych spodni i marynarki, na której naszyte są myśliwskie dystynkcje. Guziki wykonane z poroża. Do pełnej gali zielony sznur paradny i kordelas.
murzyn - młody kogut cietrzew,
mykita – lis
myłkus – samiec zwierzyny płowej o zniekształconym, zdeformowanym porożu
myszka - młody piżmak,
N
nadlufka - broń myśliwska o lufach uło.onych pionowo,
nadoczniak – druga od czaszki odnoga w porożu jelenia
naganiacz - pomocnik myśliwego, którego zadaniem jest naganianie zwierzyny,
naganka – naganiacze uczestniczący w polowaniu, płoszący zwierzynę w kierunku myśliwych
na pomyka - sposób polowania na zające, polegający na tym, że myśliwy idzie przed siebie i strzela do napotkanej zwierzyny,
narzynacz - pies myśliwski szarpiący i gryzący ubitą zwierzynę,
nazimek - młody zając urodzony w jesieni,
narogi – jadalne narządy wewnętrzne u zwierzyny grubej
na kulawy sztych – na ukos z przodu
na sztych – na wprost z przodu, przodem
niedolisek – młody lis
nemrod - żartobliwa nazwa myśliwego,
niedokuna - młoda kuna,
niedostęp - cecha tropu jeleniowatych, odcisk tylniego badyla nie dosięga odcisku przedniego badyla,
niekoronny - jeleń byk noszący wieniec, którego tyki nie mają koron,
nielot - młody ptak nie umiejący latać lub dorosły w okresie pierzenia,
nie strzelany -1. o zwierzu - puszczony bez strzału. Celowe powstrzymanie się myśliwego przed oddaniem strzału w okolicznościach, które strzał umożliwiają; 2. o zwierzu - ucieczka z miotu w sytuacji, w której różne okoliczności uniemożliwiły myśliwym oddanie strzału.
nogawice - gęste upierzenie na zgrzebłach głuszca,
norowce - psy myśliwskie przeznaczone do pracy w norach,
nurek - sokół ułożony do polowań, głównie na czaple, z wykorzystaniem pikowania (lotu nurkowego)
O
obciąć - ustalić za pomocą tropienia obecność zwierzyny w miocie,
obcierka - strzał raniący powierzchownie zwierza,
objazd - sposób polowania szczególnie na lisa, polegający na objeżdżaniu znajdującej się na polu zwierzyny tak aby zbliżyć się na odległość
obkładanie - przeszukiwanie przez psa myśliwskiego pola w celu wystawienia lub wypłoszenia ptactwa, (inaczej okładanie)
oczniak – pierwsza od czaszki odnoga w porożu jelenia, daniela
oczyć - rozglądanie się zwierzyny,
odbić - odłączyć się od stada,
odkapturzyć - zdjąć kaptur z głowy ptaka łowczego, 285.odnoga - odgałęzienie tyki w porożu jeleniowatych,
odprawa - nagroda dla psów gończych w postaci patrochów upolowanej przy ich pomocy zwierzyny,
odprzodówka - dawna broń myśliwska ładowana od przodu,
odtrąbić - grać na sygnałówce, sygnały zakończenia polowania lub na śmierć ubitej zwierzyny,
odtylcówka - broń myśliwska ładowana od tyłu,
odwiatr - woń wydzielana przez strzeloną zwierzynę,
odyniec – samiec dzika
odzew - odezwanie się na trąbce, w odpowiedzi na sygnał myśliwski,
oganiać - obieganie przez jelenia byka chmary łań w czasie rykowiska,
okno - otwór wejściowy do nory lisa,
okręg łowiecki - jednostka administracyjna Polskiego Związku Łowieckiego.
okręgowy łowczy - przewodniczący zarządu okręgowego Polskiego Związku Łowieckiego. Zarząd okręgowy jest organem wykonawczym okręgowej rady łowieckiej.
Okręgowa Rada Łowiecka - w strukturach organizacyjnych Polskiego Związku Łowieckiego najwyższa władza łowiecka na szczeblu okręgu w okresie między okręgowymi zjazdami delegatów Polskiego Związku Łowieckiego.
omyk – ogon zająca
opierak – trzecia od czaszki odnoga w porożu jelenia
organista – młody byk, pierwszy rozpoczynający rykowisko
opalone - brązowe lub czarne zabarwienie oręża dzika i haków jelenia,
opiekun stażysty - doświadczony myśliwy, wyznaczony przez zarząd koła łowieckiego, sprawujący pieczę nad stażystą, kandydatem na myśliwego.
opolować - objąć polowaniem część łowiska,
oręż - trofeum myśliwskie z dzika - szable i fajki, czasem wieniec jelenia,
organista - młody jeleń byk, który pierwszy rozpoczyna rykowisko,
osacznik - dawna nazwa naganiacza,
osada - łoże,
osadzanie zwierzyny - zatrzymywanie w miejscu zwierzyny przez psa,
osiadła - zwierzyna, która nie zmienia swojej ostoi,
osiemnastak - jeleń byk o dziewięciu odnogach na każdej tyce,
oskrzydlić - postrzelić ptaka w skrzydło,
osmużać - obielić zająca lub królika (ściągnąć skórę),
ostatni kęs - włożony w pysk strzelonej zwierzyny fragment złomu,
ostatni miot - żartobliwie - myśliwska biesiada w terenie, organizowana bezpośrednio po polowaniu.
ostęp - część lasu z ostoją zwierzyny,
ostoja - teren stałego przebywania zwierzyny,
ostroga - wyrostek z tyłu odnóży kuraków,
ostroga - pierwszy sęk łopaty daniela,
ostrolotka - trofeum z jednej z lotek w skrzydle cietrzewia i słonki,
ostry - o psie - cięty,
oszczek - szczekanie psa myśliwskiego, sygnalizującego znalezienie lub wytropienie zwierzyny,
oślada - trop kury na śniegu,
otok - długa smycz służąca do prowadzenia psa myśliwskiego,
otrąbić - ogłosić koniec polowania sygnałem myśliwskim,
otropić - ustalić miejsce przebywania zwierzyny za pomocą tropów,
owca - samica muflona,
Ó
ósmak - jeleń byk z wieńcem o czterech odnogach na każdej tyce
P
padać w ogniu - zwierzyna, która po strzale pozostaje na miejscu,
pancerz 1. upierzenie piersi głuszca; 2. zewnętrzna powłoka pocisku kulowego,
paprać się - piaskowa kąpiel ptaków,
paprzysko - miejsce piaskowych kąpieli ptaków,
paradoks - gwintowanie końca lufy w broni śrutowej,
parasol - typ paśnika dla zwierzyny w kształcie parasola,
parkot - woń jelenia byka podczas rykowiska,
parkoty - okres godowy zajęcy,
parostki - poroże sarny kozła,
pastorał - podpórka służąca do oparcia broni przy strzale
pasynek - odnoga na łopacie łosia,
paszcza - otwór gębowy niedźwiedzia, rysia, wilka i psa,
paśnik – drewniana konstrukcja służąca do dokarmiania zwierzyny grubej, szczególnie w okresie zimowym.
patrochy - niejadalne wnętrzności zwierzyny,
patroszenie - usuwanie wnętrzności strzelonej zwierzyny,
patry - inaczej trzeszcze, oczy zająca,
perły – charakterystyczne wyrostki kostne na porożu u jeleniowatych
perukarz – kozioł o zdeformowanym porożu w formie narośli pokrytej scypułem
pędzel – kiść dłuższych włosów u nasady penisa jelenia, muflona, dzika
pędzelek - kępka włosów na uchu rysia,
pędzenie - naganianie zwierzyny przez nagankę w kierunku myśliwych,
pętla - 1. krótkie rzemyki służące przytrzymaniu ptaka łowczego; 2. splątane tropy zająca na śniegu,
pianie - wydawanie ostrego głosu przez koguta bażanta,
piastun – młody niedźwiedź, pozostający z matką do następnego roku
pielesz – gniazdo ptaka drapieżnego
pień - wyrostek kostny na czole samców zwierzyny płowej, na którym osadzone jest poroże,
pierzenie się - wymiana upierzenia u ptaków,
pies – samiec lisa, borsuka, jenota
pies podsokoli - pies legawy (najczęściej wyżeł) współpracujący w czasie polowania z ptakiem łowczym
piórko malarskie - ostrolotka u słonki,
piórkować - dobijać postrzelonego ptaka,
pióro - 1. ogólnie - ptactwo łowne (strzelać do pióra - polować na ptactwo); 2. rząd pokotu, przeznaczony dla ubitego ptactwa; 3. pióra chybu - długie i sztywne włosy na karku dzika. 4. pióro (pierwsze, drugie, trzecie) – rok życia ptaka łowczego (pierwszy, drugi, trzeci)
piston - inaczej kapiszon - spłonka,
pistonówka - strzelba kapiszonowa,
piszczałka - wabik na jarząbki,
piszczeć - wydawanie głosu przez kozę,
plusk - kielnia - ogon bobra,
płaszcz - pancerz - zewnętrzna powłoka pocisku kulowego,
płochacz - pies myśliwski do płoszenia zwierzyny z zarośli,
płowa zwierzyna - jelenie, sarny, łosie i daniele,
pniaki - haki - grandle,
pochwa - futerał na głownię białej broni myśliwskiej,
pocisk - rażąca część naboju myśliwskiego,
podchód - sposób polowania, podchodzenie zwierzyny na odległość strzału,
podeszwa - spód stopy niedźwiedzia, 371.Podrywać się - zrywanie się ptaków do lotu,
podjazd - rodzaj polowania, polegający na podjeżdżaniu do zwierzyny przez myśliwego furmanką lub saniami,
podkładacz - myśliwy, który naprowadza psy na trop zwierzyny,
podkowa - brązowy łuk na piersi kuropatwy,
podlot - młody ptak, zaczynający latać,
podpórka - laska lub rozwidlony drążek do podparcia broni przy strzale,
podprowadzać - zaprowadzić myśliwego na spotkanie ze zwierzyną,
podryw – sposób polowania, polegający na strzelaniu do ptactwa wypłaszanego przez samego strzelca
podstrzelić - strzelać do zwierzyny wychodzącej na sąsiada, podczas polowania zbiorowego,
poduszka - baka - wypukłość na kolbie broni myśliwskiej, do której przykłada się policzek,
pojedynek - samiec zwierzyn, wiodący samotny tryb życia,
pokot 1. rozkład - ogół zwierzyny ubitej na polowaniu; 2. upolowana zwierzyna, ułożona wg określonych zasad,
płowa zwierzyna – sarny, daniele, jelenie i łosie
polano – ogon wilka
pole – określenie wieku psa myśliwskiego – rok pracy psa
polowanie zbiorowe - polowanie, w którym uczestniczy przynajmniej dwóch myśliwych, współpracujących ze sobą.
Polski Związek Łowiecki - powstała w roku 1923. ogólnopolska organizacja łowiecka.
położyć - upolować celnym strzałem,
pomiatać - wydawać potomstwo, u psów, borsuków, wilków i lisów,
pomruk - głos wydawany przez jelenia byka i borsuka,
pomykać - biec (o lisie, zającu i króliku),
ponowa - świeży opad śniegu,
poprawka - drugi strzał do tej samej zwierzyny,
poroże - wyrostki kostne, nasadzane na możdżeniach u jeleniowatych, zrzucane corocznie i ponownie nasadzane,
poryk - jednorazowy, głośny ryk jelenia byka,
posadzić - strącenie zdobyczy na ziemię przez ptaka łowczego,
poskromić - zmusić ptaka łowczego do poddania się woli układającego
posoka – farba, krew zwierzyny grubej
posokowiec - pies myśliwski pracujący na farbie,
postrzał - miejsce trafienia zwierzyny,
postrzałek - zwierz raniony,
posznurować - o lisie pobiec prosto,
prawka - prawa lufa broni myśliwskiej,
prosić się - wydawanie potomstwa przez lochę,
prośna - ciężarna locha,
prowadzący polowanie - myśliwy wyznaczony przez zarząd koła łowieckiego do kierowania polowaniem zbiorowym.
posyp – paśnik dla kuropatw i bażantów formie daszku
przelatek – dzik w drugim roku życia
prowadzenie 1. przewodzenie stada; 2. opieka samicy nad potomstwem,
przechera - sprytny lis,
przecinka - wycięta w lesie wizura lub ścieżka,
przelatek - dzik urodzony w ubiegłym roku, bez względu na płeć.
przelot - patrz ciąg - 1.loty na żerowiska, 2. wiosenne i jesienne wędrówki ptaków do miejsc lęgowych lub na zimowiska,
przełaj - w dawnej Polsce, jeden z ciężarów łowieckich, polegający na pilnowaniu zwierzyny zmieniającej swoją ostoję,
przesadzić - przeskakiwanie zwierzyny przez linię myśliwych,
przesmyk - stałe miejsca przechodzenia zwierzyny zmieniającej ostoję,
przestęp - trop jelenia charakteryzujący się tym, .e odcisk tylnego badyla przekracza odcisk badyla przedniego,
przetrzebić - zmniejszyć znacznie liczbę zwierzyny,
przewód - kanał w lufie,
przeziernik - przyrząd celowniczy z otworem w środku, zastępuje szczerbinkę,
przezimek - zwierzyna urodzona poprzedniego roku,
przodownica - łania, locha, owca prowadząca chmarę, watahę, stado,
przybitka - korek z wojłoku lub tektury oddzielający śrut od prochu,
przyrzut - szybkie przyłożenie broni do ramienia,
przyspiesznik - urządzenie ułatwiające oddanie precyzyjnego strzału,
przystrzelanie broni - wyregulowanie przyrządów celowniczych,
ptactwo łowne - gatunki ptaków na które mo.na polować (patrz: zwierzyna) 429.Ptak łowczy ? uło.ony i wykorzystywany do polowania na zwierzynę
ptak drapie.ny 430.Ptak niskiego lotu - ptak łowczy (najczęściej jastrząb) uderzający na zwierzynę z rękawicy sokolnika, z czatowni lub z lotu towarzyszącego 431.Ptak wysokiego lotu - ptak łowczy (najczęściej sokół) uderzający na
zwierzynę z lotu (patrz: nurek)
ptaszarnia - pomieszczenie dla ptaków łowczych,
ptaszniczka - długa myśliwska broń palna, u.ywana do polowań na ptaki,
pudlarz – myśliwy, który podczas polowania grupowego oddał najwięcej chybionych strzałów
R
rabiec – młody ptak łowczy, jeszcze pstrokaty; lub (z ros.), młody sokół lub jastrząb, nazwa od rabego koloru upierzenia
rapcie – racice dzika
rogacz – samiec sarny
rosochy – poroże łosia w formie łopat
rozłoga – rozstaw poroża zwierzyny płowej
róże – pierścienie kostne u nasady poroża zwierzyny płowej
rudel – stadko, stado saren
rykowisko – okres, miejsce godów jeleni
S
sadyba – koliba, kwatera myśliwska
samura – stara samica dzika żyjąca samotnie
scypuł – owłosiony, ukrwiony naskórek pokrywający formujące się poroże
selekt – zwierzę kwalifikujące do odstrzału selekcyjnego, np. z powodu słabych cech dziedzicznych
sęki – rogowe palczaste odrosty na łopatach daniela
siadło – drzewo, na którym zasiadł na noc głuszec
siuta – samica sarny
skoki – nogi zająca
słuchy – uszy zająca
stawka – noga lisa i borsuka
strzelba – śrutowa broń myśliwska
strzyże – włosy u nasady nosa zająca
suknia – sierść zwierzyny płowej i dzika
szable – kły dzika wyrastające z dolnej żuchwy
szarak – zając
szczwacz – osoba układająca charty i ogary
szczwać – polować z chartami
szesnastka – myśliwska broń śrutowa kaliber 16
szlifowanie – czwarta ostatnia część pieśni godowej głuszca
szpicak – młody samiec zwierzyny płowej o porożu w formie prostych tyk bez odnóg
szydlarz – samiec u jeleniowatych o porożu bez odnóg
sztucer – myśliwska broń kulowa z gwintowaną lufą
Ś
ścinka – fragmenty sierści, odcięte od tuszy przez pocisk.
ślepia – oczy drapieżników
ślimy – rogi muflona
świece – oczy żubra, zwierzyny płowej, kozicy, muflona i dzika
T
tabakiera – zakończenie gwizdu, nos u dzika
troki – rodzaj wielorzemykowych pęt, zazwyczaj skórzanych lub sznurkowych, służących do noszenia upolowanego ptactwa.
trzeszcze – oczy zająca
turzyca – sierść zająca i królika
tusza – ciało upolowanej zwierzyny grubej
tuszka – ciało upolowanej zwierzyny drobnej
U
ubić – trafić, upolować
unosić – przyzwyczaić ptaka łowczego do przebywania na ręce sokolnika
V
varmint – rodzaj sztucera z nieco cięższą, masywniejszą lufą, bez muszki i szczerbinki.
W
wachlarz – ogon koguta głuszca
wadera – samica wilka
wiatr – węch u psa myśliwskiego /dolny wiatr – charakterystyczny sposób pracy psa myśliwskiego, z głową przy ziemi /górny wiatr – sposób pracy psa myśliwskiego, z głową uniesioną
warchlak – młody dziczek w pierwszym roku życia
wataha – stado dzików
wieniec – poroże jelenia
wietrznik – nos psa i zwierząt drapieżnych
wnyk – pętla do łapania zwierzyny, zastawiana przez kłusownika
wycinek – dzik samiec w trzecim – czwartym roku życia
wykot – narodziny młodych u królika, zająca, sarny, kozicy i muflona
wyprzedzenie – zakład jaki daje się celując i strzelając do poruszającego się zwierzęcia
Z
zabawca – pies gończy, który nie mogąc odnaleźć tropu, głosi w jednym miejscu
zestrzał – miejsce, w którym stało zwierzę w chwili przyjęcia kuli.
zierniki – oczy ptaków
złom – gałązka z drzewa iglastego wsadzana do pyska zwierząt ułożonych w pokocie
Ż
-żmurek – lis o kasztanowym kolorze futra
